Bülbülü Öldürmek Filmi

-
Harper Lee'nin 1960'ta yazdığı, Pulitzer ödüllü aynı adlı çok satan otobiyografik romanından senaryosunu Horton Foote'un uyarlayıp yazdığı filmi Robert Mulligan yönetmiş, önemli rollerinde Gregory Peck, John Megna ve Frank Overton oynamış olduğu bir Amerikan filmidir.
Konusu: ABD'nin güney eyaletlerinden Alabama'da bir kasabada, büyük ekonomik bunalımın yaşandığı 1930'larda ırkçılığın en doruk noktasında olduğu bir zamanda, beyaz bir kadının ırzına geçtiği iddiası ile tutuklanan siyahi gencin savunmasını, avukat Atticus Finch (Gregory Peck) üstlenir. Irkçı ve önyargılı kasaba halkı davadan çekilmesi için avukata baskı yapar, ancak ilkeli ve idealist bir avukat olan Atticus savunmayı sürdürmeye kararlıdır.
Oyuncular: 

 
Kitaptan Alıntılar: 

"Çoğunluğun düşüncesine riayet etmeyen tek şey bir insanın vicdanıdır."

"Bülbüller sadece bizi keyiflendirmek için öterler. İnsanların bahçelerini didiklemez, mısır ambarlarına yuva yapmazlar. Kalplerini bize açıp şarkı söylemekten başka bir şey yapmazlar. İşte, bu yüzden bir bülbülü öldürmek günahtır."

Açıkçası ırkçılık her zaman midemi bulandıran bir durum olmuştur. Maalesef ki tüm toplumlarda böyle olaylar zaman zaman yaşandı, yaşanmaya da devam ediyor. Aklımın almadığı nokta: bir insan neden farklılığa bu kadar tepki gösterebiliyor? Ve ilginç olan taraf şu ki günümüzde hala siyah beyaz ayrımının yapılıyor olması... Oysa ne rengimizi, ne dilimizi, ne cinsimizi vs. hiçbirini seçme hakkına sahip değiliz. Ki seçme hakkına sahip olsak dahi, ben siyah olayım, sen beyaz, diğeri kırmızı olsun, bir başkası yeşil olsun. Ne fark eder? O durumda da kendi özgür irademizle kendi istediğimiz kalıbı seçiyor olmuyor muyuz? 

Irkçılık bir ince damardır. Hassas bir konudur. Belki dünyada bu kavram asla bitmeyecek fakat bir umut, küçük de olsa bir umut belki olduğundan daha azalacaktır... Umutla...


Fotoğraflar: Pinterest'ten

Filme ulaşmak için: 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fatime Zerya Önler ile Röportaj

-
Resim
     1-Bize kendinizden biraz bahsedebilir misiniz?       Ben Fatime Zerya ÖNLER. Resmiyette Zerya yok tabi. Sevdiğim bir isim ve ‘Gönül-Yürek’ manasına geliyor. Doğma büyüme Siverekliyim. Gaziantep Üniversitesi, Sosyal Bilgiler Öğretmeni mezunuyum. (2021) İlk eserim ERİHNÂ ve bir gençlik romanı.      2- İlk eserinizin Erihnâ olduğunu söylediniz. Oradan devam edelim. Yazmak istediğiniz ilk eser miydi?      Ben, Erihnâ için; düşünce olarak değil, eylem olarak ilk göz ağrım diyorum. Aslında ilk yazmak istediğim eser, yaklaşık on beş sene boyunca üzerinde düşündüğüm bir hikâye. Ancak eğer bir eser üzerinde çok düşünmüş ve onunla büyümüşseniz onu kolay kolay kaleme alamıyorsunuz. Çünkü her olayı sizin bir parçanız oluyor ancak kitabın oluşabilmesi için de onlarca olayı silip atmanız gerekiyor. Bende kendimden olan bu parçalara kolay kolay dokunamıyorum. Aynı zamanda o eseri yazmak beni korkutuyor açıkçası. Çünkü üstünde hala düşünmeye devam ediyorum. Özelikle sıkıldığım zaman
Devamı»

FİLM TAVSİYELERİ

-
Resim
İzlemesini tavsiye ettiğim filmler. (Sıralama karışık verilmiştir.) —Esaretin Bedeli —Zindan Adası —Inception —Yeşil Yol  —Kehanet —Prestij —Piyanist —Akıl Oyunları —Hayat Güzeldir —3 Idiots —The Platform —Schindler'in Listesi —Benjamin Button'ın Tuhaf Hikayesi —Babam ve Oğlum —Milyoner —Umudunu Kaybetme —Kanlı Elmas —Yıldızlararası —Truman Show —Kelebek Etkisi —Nefes: Vatan Sağolsun —Kabadayı —Yaşam Şifresi —Pi'nin Yaşamı —Av Mevsimi —120 —Açlık Oyunları Serisi —Labirent Serisi —Harry Potter Serisi —Uyumsuz Serisi —Yüzüklerin Efendisi Serisi —Guguk Kuşu —Parasite —Ayla —Kuzuların Sessizliği —Ruhların Kaçışı  —Sevginin Gücü —Köstebek —Malefiz —Can Dostum —Ateşböceklerinin Mezarı  —Prenses Mononoke —Kefernahum —Bülbülü Öldürmek —Dangal —Yürüyen şato —Komşum Totoro —Cennetin çocukları —12 Yıllık Esaret —Fareler ve insanlar —Ön Cephe  —Detachment / Kopma (2011) —Ölü Ozanlar Derneği —Koro —Özgürlük Yazarları —Karatahtanın Ötesi  —İmparatorlar Kulübü  —Sakıncalı Düşü
Devamı»

Kitaplarıma Ulaşmak İçin

-
Resim
Erihnâ Kitap Açıklaması: Şimdi bu neyin ağlayıp sızlanışıydı böyle? Ya bu yorgun kollar arasındaki beyaz meftun, o da kimin nesiydi? Yağmur tüm şiddetiyle üzerlerine yağıyordu. Kefenden sular sızıyordu. Mezarda sular birikmişti. Acaba göl mü sanmıştı kendini? Neydi göğün bu feryadı? Evladını yitiren ana mıydı, sevdasını askere yollayan sıla mıydı? Tıpkı annesine ağladığı gibi ağlıyordu gökyüzü. Eller, toprak taşıyordu mezara. Her dosttan bir avuç toprak… Sevenlerin elleriyle kapanıyordu o çukur. İki mezar taşı… Biri baş diğeri ayakucuna… Çiçekler bırakılıyordu başucuna. Dualar dökülüyordu üstüne. Fırtına birazdan susup kalacaktı öylece. Sonra gök susuyor. Rüzgârın titrettiği yapraklar ve sekip duran tüm kuşlar bir bir susuyor. Sadece babasının ayak sesleri duyuluyor. Elinde sımsıkı tuttuğu bir fotoğraf, öpüyor ve usulca mezarın başucuna, çiçeklerin arasına bırakıyor. Uzun, sarı saçları olan güzel bir kız var fotoğrafta. Gözleri koyu mavi olan bir kız… Yaklaşıyor ve toprağa
Devamı»